《汴堤柳(一本作题河边枯柳)》拼音版

唐代王泠然

biànliǔběnzuòbiānliǔ--wánglíngrán

suíjiātiānziyángzhōuyànzuòshēngōngbànghǎiyóu穿chuānzáoshānkāi

míngjiādiéfànqīngliúliúcónggǒngběifēnkǒuzhídàohuáinánzhǒngguānliǔ

gōngchéngjǐnrénxuánwángdàixièniánshùkōngyǒudāngshícǎishìjūnwáng

xiùzhàngjīngménduìliǔxíngqīngjiāochuíliánmànbáihuāfēirǎnxiāng

jīncuīcányòngdàoshùcéngzhīhǎo驿zhēngfānsǔngèngduō

shānjīngmèicángyīnglǎoliángfēngyuèwèishuāngzhōuxiāng

pànshíshíwénluòzhōnglèizhānshang

王泠然简介

唐代·王泠然的简介

王泠然(?692--?725),字仲清。太原(今属山西)人。开元五年登进士第,后官太子校书郎。曾上书张说自荐,未果。秩满,迁右威卫兵曹参军。工文赋诗。气质豪爽,当言无所回忌,乃卓荦奇才,济世之器。惜其不大显而终。有集今传。

...〔 ► 王泠然的诗(6篇)