《后园老格为园丁斧而薪之有所存者直干危梢耳》拼音版

宋代戴栩

hòuyuánlǎowèiyuándīngérxīnzhīyǒusuǒcúnzhězhígànwēishāoěr--dài

ěrméishēngchénshīshēnshū

suīzhānguàngàiquèshòuhuìzhuó

wèinéngtóngchòuwèizhǐgònggān

qīngsuícàijiǎféicuìyǐnhāo

shígāoxiàjiàoěr

dīngyànzhǎngchéngkǒngàicùnjīn

qīngyīnyǎngféngér

shūbìngróuzhīdàndànér

bīng姿ruòwèijīng

biāocùnlǎomìngxuán

wéicāngxiǎnniánbànxīnshíchóng

jìnchíshuāngxuěluòjiǔfēng

qiányángdòngmàishēngdùn

sānhuājīnmèi

xiāngqīngshǎojìnxián

shìwènbáitángmáo

jìngtiānjiānguìjiànyǒuzhǔ

gǒufēisuǒānsuīróng

shuōhuāzhīshànqiěchēngzhǔ

yǒusuìhánréngēnsōngzhú

zhīfēicuòxīnkěnróngchǔ

xúnyánxiàochūnnéngwàngzài

戴栩简介

唐代·戴栩的简介

嘉定元年( 1208 )进士,累官太学博士,秘书郎、衡州知府,终官湖南安抚司参议官。学于叶适,得其旨要,文章法度,能守师传;诗与“永嘉四灵”相近。著有《五经说》、《诸子辩论》、《东瓯郡要略》(又名《东都要略》)、《浣川集》。

...〔 ► 戴栩的诗(109篇)